رقابت صدا و سیما با سریال های ترکی
چهارشنبه, ۱۷ دی ۱۳۹۳، ۱۱:۴۰ ب.ظ
روزنامه هفت صبح: امین
زندگانی، مهرانه مهین ترابی و بهناز جعفری، بازیگران «همه چیز آنجاست» در
گفتگوهایی با رسانه های مختلف، هر یک به نحوی روی ارتباط مخاطبان با سریال
های ترکیه ای و تلاش برای جلب توجه آنها صحبت کرده اند؛ تلاش هایی که به
تعبیر امین زندگانی موفقیت آمیز بوده و به نظر مهین ترابی و بهناز جعفری،
چندان هم به چشم نمی آید.
رقابت با سه سریال پرمخاطب ترکی
این مسئله که «همه چیز آنجاست» با دست گذاشتن روی خیلی از مسائل سعی کرده تا به میدان رقابت با سریال های ترکی ماهواره ای وارد شود و نظر مخاطبان ایرانی را به تلویزیون برگرداند. در صحبت های امین زناگانی با همشهری جوان هم مشهود است. او گفته: «سریال در شرایطی پخش می شود که سه تا سریال پرمخاطب از شبکه های ترکیه ای در حال پخش است و مخاطبان ما هم بسیار آن سریال ها را می بینند. با اینحال معتقدم این سریال توانسته بین آن سریال ها جای خودش را بین مخاطبان باز کند.»
در واقع صحبت های او در ادامه بحثی است که درباره نزدیک شدن ساختار سریال به سریال های ترکی مطرح کردیم. شاه حسینی معتقد بود مردم باید همین مسئله خیانت را در سریال های خودمان ببینند و زندگانی، کتمان کردن این مسائل در سریال ها را به ضرر تلویزیون می داند: «باید بپذیریم که درصد بالایی از آن چیزی که می بینیم به دلیل ضوابط نامشخصی که خودمان برای خودمان قائل شده ایم به وجود آمده و باید فکری به حال آن کرد.
باید از خودمان بپرسیم آیا برای مخاطب و قشر خاصی اثر می سازیم؟ یا طیف صددرصدی جامعه را لحاظ می کنیم؟ اگر دومی را انتخاب کنیم طبیعتا باید مقداری این خطوط و مرزهایی که برای خودمان ایجاد کرده ایم را از بین ببریم و مقداری پایمان را فراتر بگذاریم. برای داشتن مخاطب بیشتر، به عبور از مرزهای خودساخته غیرمنطقی نیاز داریم.»
بی توجهی به عناصر بصری
بحث محدودیت سریال های ایرانی در ایجاد جذابیت از طریق لباس، آرایش، نمایش مسائل غیراخلاقی و ... مسئله ای است که در گفتگو با شاه حسینی به طور کامل به آن ورود کردیم. او معتقد بود که سریال های ماهواره ای دستشان در بیان و نمایش اینگونه مسائل بازتر است اما طبیعتا می شود به طرق دیگری به این رقابت وارد شد.
از طرف دیگر اما مهران مهین ترابی، در گفتگویش با بانی فیلم تاکید کرده که «همه چیز آنجاست» با وجود اینکه می توانست از طریق گریم و لباس های جذاب، در حد خودش جذابیت بصری ایجاد کند اما در همین امر هم کوتاهی کرده: «این سریال به لحاظ گریم و لباس خیلی لطمه خورده. «همه چیز آنجاست» به مراتب می توانست بهتر از این از آب درآید ولی گریم و لباس تصوری که من از کار داشتم را کاهش داد و متاسفانه آن اتفاق نیفتاد. به نظرگ مریم وط راحی لباس در این سریال به شدت توی ذوق زننده است.»
با اینحال معتقد است اگر بخواهیم به لحاظ محتوا این سریال را با کارهای ترکی ماهواره مقایسه کنیم، طبیعتا یک سر و گردن بالاتر است اما بی توجهی به این جذابیت ها مانع از جذب اولیه مخاطب می شود: «مدام می گویند چرا مردم می نشینند پای سریال های ترک یا دیگر آثار آن سوی آبی. یک داستان آبکی که یک شلنگ آب در دست دارند و هر چقدر می خواهند به آن آب می بندند این همه مخاطب دارد؟! چرا؟! چون به بهترین شکل ممکن با انواع ترفند آن را به مخاطب ارائه می دهند. آن وقت قصه های خوب و اجتماعی ما را طوری به نمایش می گذارند که انصافا قابل دیدن نیست.»
با این سریال ها نمی شود دلبری کرد
با وجود استفاده از این حجم کاراکتر و قصه، با اینحال «همه چیز آنجاست» نتوانسته آن طور که باید سریالی قدرتمند در عرصه رقابت با خارجی ها باشد؛ اتفاقی که شاه حسینی کاملا آن را پذیرفت و معتقد بود در این سریال صرفا خواسته کاری هم اندازه این سریال ها انجام دهد و توجه مخاطب را جلب کند اما قدم بلندتری در این عرصه برنداشته.
بهناز جعفری هم در مصاحبه ای که با بانی فیلم انجام داده کاملا روی این مسئله دست گذاشته و صراحتا گفته که «همه چیز آنجاست» اصلا سریال جسورانه ای نیست و از سطح یک سریال خانوادگی فراتر نرفته است: «معتقد نیستم که این سریال خیلی جسور نوشته شده. اتفاقا فکر می کنم به خاطر اینکه خانوادگی است و خانواده ها مخاطب آن هستند، خیلی با احتیاط و با آرامش قصه پیش می رود و خیلی مطلوب خانواده های ما از پدربزرگ ها گرفته تا زن و بچه می تواند باشد.
به نظرم شکل و شمایل محتاط سریال طوری است که همه می توانند بنشینند و مخاطب سریال باشند. قصه قهرها و آشتی ها، کدورت ها، انحصار وراثت و ... که خیلی آرام تعریف می شود. من چیز جسورانه ای در سریال نمی بینم.»
او به بحث محدودیت ها هم وارد شده و در موضعی شبیه به امین زندگانی به ماجرا نگاه کرده و گفته آنقدر خودمان را محدود کرده ایم که به سریالی مثل این می گوییم جسور! در صورتی که خیلی سخت است که بخواهیم توسط سریال های خودمان از آنها دلبری کنیم.
رقابت با سه سریال پرمخاطب ترکی
این مسئله که «همه چیز آنجاست» با دست گذاشتن روی خیلی از مسائل سعی کرده تا به میدان رقابت با سریال های ترکی ماهواره ای وارد شود و نظر مخاطبان ایرانی را به تلویزیون برگرداند. در صحبت های امین زناگانی با همشهری جوان هم مشهود است. او گفته: «سریال در شرایطی پخش می شود که سه تا سریال پرمخاطب از شبکه های ترکیه ای در حال پخش است و مخاطبان ما هم بسیار آن سریال ها را می بینند. با اینحال معتقدم این سریال توانسته بین آن سریال ها جای خودش را بین مخاطبان باز کند.»
در واقع صحبت های او در ادامه بحثی است که درباره نزدیک شدن ساختار سریال به سریال های ترکی مطرح کردیم. شاه حسینی معتقد بود مردم باید همین مسئله خیانت را در سریال های خودمان ببینند و زندگانی، کتمان کردن این مسائل در سریال ها را به ضرر تلویزیون می داند: «باید بپذیریم که درصد بالایی از آن چیزی که می بینیم به دلیل ضوابط نامشخصی که خودمان برای خودمان قائل شده ایم به وجود آمده و باید فکری به حال آن کرد.
باید از خودمان بپرسیم آیا برای مخاطب و قشر خاصی اثر می سازیم؟ یا طیف صددرصدی جامعه را لحاظ می کنیم؟ اگر دومی را انتخاب کنیم طبیعتا باید مقداری این خطوط و مرزهایی که برای خودمان ایجاد کرده ایم را از بین ببریم و مقداری پایمان را فراتر بگذاریم. برای داشتن مخاطب بیشتر، به عبور از مرزهای خودساخته غیرمنطقی نیاز داریم.»
بی توجهی به عناصر بصری
بحث محدودیت سریال های ایرانی در ایجاد جذابیت از طریق لباس، آرایش، نمایش مسائل غیراخلاقی و ... مسئله ای است که در گفتگو با شاه حسینی به طور کامل به آن ورود کردیم. او معتقد بود که سریال های ماهواره ای دستشان در بیان و نمایش اینگونه مسائل بازتر است اما طبیعتا می شود به طرق دیگری به این رقابت وارد شد.
از طرف دیگر اما مهران مهین ترابی، در گفتگویش با بانی فیلم تاکید کرده که «همه چیز آنجاست» با وجود اینکه می توانست از طریق گریم و لباس های جذاب، در حد خودش جذابیت بصری ایجاد کند اما در همین امر هم کوتاهی کرده: «این سریال به لحاظ گریم و لباس خیلی لطمه خورده. «همه چیز آنجاست» به مراتب می توانست بهتر از این از آب درآید ولی گریم و لباس تصوری که من از کار داشتم را کاهش داد و متاسفانه آن اتفاق نیفتاد. به نظرگ مریم وط راحی لباس در این سریال به شدت توی ذوق زننده است.»
با اینحال معتقد است اگر بخواهیم به لحاظ محتوا این سریال را با کارهای ترکی ماهواره مقایسه کنیم، طبیعتا یک سر و گردن بالاتر است اما بی توجهی به این جذابیت ها مانع از جذب اولیه مخاطب می شود: «مدام می گویند چرا مردم می نشینند پای سریال های ترک یا دیگر آثار آن سوی آبی. یک داستان آبکی که یک شلنگ آب در دست دارند و هر چقدر می خواهند به آن آب می بندند این همه مخاطب دارد؟! چرا؟! چون به بهترین شکل ممکن با انواع ترفند آن را به مخاطب ارائه می دهند. آن وقت قصه های خوب و اجتماعی ما را طوری به نمایش می گذارند که انصافا قابل دیدن نیست.»
با این سریال ها نمی شود دلبری کرد
با وجود استفاده از این حجم کاراکتر و قصه، با اینحال «همه چیز آنجاست» نتوانسته آن طور که باید سریالی قدرتمند در عرصه رقابت با خارجی ها باشد؛ اتفاقی که شاه حسینی کاملا آن را پذیرفت و معتقد بود در این سریال صرفا خواسته کاری هم اندازه این سریال ها انجام دهد و توجه مخاطب را جلب کند اما قدم بلندتری در این عرصه برنداشته.
بهناز جعفری هم در مصاحبه ای که با بانی فیلم انجام داده کاملا روی این مسئله دست گذاشته و صراحتا گفته که «همه چیز آنجاست» اصلا سریال جسورانه ای نیست و از سطح یک سریال خانوادگی فراتر نرفته است: «معتقد نیستم که این سریال خیلی جسور نوشته شده. اتفاقا فکر می کنم به خاطر اینکه خانوادگی است و خانواده ها مخاطب آن هستند، خیلی با احتیاط و با آرامش قصه پیش می رود و خیلی مطلوب خانواده های ما از پدربزرگ ها گرفته تا زن و بچه می تواند باشد.
به نظرم شکل و شمایل محتاط سریال طوری است که همه می توانند بنشینند و مخاطب سریال باشند. قصه قهرها و آشتی ها، کدورت ها، انحصار وراثت و ... که خیلی آرام تعریف می شود. من چیز جسورانه ای در سریال نمی بینم.»
او به بحث محدودیت ها هم وارد شده و در موضعی شبیه به امین زندگانی به ماجرا نگاه کرده و گفته آنقدر خودمان را محدود کرده ایم که به سریالی مثل این می گوییم جسور! در صورتی که خیلی سخت است که بخواهیم توسط سریال های خودمان از آنها دلبری کنیم.
۹۳/۱۰/۱۷
اگر قبلا در بیان ثبت نام کرده اید لطفا ابتدا وارد شوید، در غیر این صورت می توانید ثبت نام کنید.