ماه محرم؛ ماه رمضان علویان ترکیه !

طی رسم چند صد ساله، همزمان با فرا رسیدن ماه محرم، علویان ترکیه  روزه میگیرند.

علویان، روزه ماه رمضان را به جا نمی‌آورند و دلایلی مشابه دلایل فوق ارائه می‌کنند. روزه‌های آنها عبارت‌اند از: روزه محرم (12 روز) و روزۀ خضرالیاس (سه روز)، آنها از دادن زکات نیز خودداری می‌کنند. بسیاری از آنها، حج را به جا نمی‌آورند.

حادثۀ کربلا در میان علویان جایگاه ویژه‌ای دارد. آنها در ماه محرم هر سال با برپایی مراسم‌های ویژه، یاد عاشورا را زنده نگه می‌دارند و به همین مناسبت در دهۀ اول محرم، روزه می‌گیرند. آنها بیست روز پس از عید قربان، نیّت روزۀ محرم می‌کنند.

روزۀ مذکور، از روز اول محرم شروع می‌شود و معمولاً در ظهر روز دهم به پایان می‌رسد. اما برخی تا روز دوازدهم نیز روزه می‌گیرند. علویان روزه‌دار، در این مدت آب نمی‌نوشند، گوشت نمی‌خورند، به غذاهای حیوانی لب نمی‌زنند و از قربانی کردن، تراشیدن ریش، نزدیکی با همسران و برپایی جشن‌ خودداری می‌کنند. روزه بر مریضان، پیران، کودکان، زنان حامله و شیرده واجب نیست.

در ایام محرّم هنگامی که دو نفر علوی با یکدیگر ملاقات می‌کنند، سلام آنها این‌گونه است؛ نفر اول می‌گوید: «یا امام» نفر دوم پاسخ می‌دهد: «یا حسین(ع)». در مراسم ویژۀ محرّم، حوادث کربلا از کتاب قمری گلزار حسین، خوانده می‌شود. برخی از علویان نیز کتاب «حدیقه‌السّعدا»، نوشتۀ فضولی بغدادی، را در مراسم خود می‌خوانند.

پس از پایان یافتن روزۀ روز دهم، علویان قربانی ذبح می‌کنند و به اطعام گرسنگان و رفع عطش تشنگان می‌پردازند. همچنین در این روز، غذایی به نام «عاشوره» می‌پزند و بین مردم توزیع می‌کنند. در گذشته، شروع روزه در میان مناطق مختلف علوی‌نشین یکسان نبوده است، اما اکنون علویان، تقویم دارند و تمام مناطق، آیین خود را همزمان با هم شروع و نیز به اتمام می‌رسانند. با توجه به آنچه بیان‌شد در می‌یابیم که به‌رغم برخی مشترکات میان علویان و شیعیان امامیه، آنها در سبک زندگی، رسوم، مکان‌های عبادت و ساختارهای مکتبی تفاوت‌های زیادی با یکدیگر دارند.